استئوآرتریت مفاصل

مفصل ران یکی از بزرگترین و متحرک ترین مفاصل بدن است. آرتروز لگن یکی از رایج ترین اشکال آرتریت است. درد در مفصل ران و محدودیت حرکتی از شایع ترین علائم آرتروز لگن است. این بیماری به کندی پیشرفت می کند و بسیاری از بیماران تا زمانی که توانایی انجام برخی کارها غیرممکن شود، متوجه هیچ علامتی نمی شوند. در این مقاله از مجله دکتر مهرداد منصوری به بررسی علائم و نشانه ها، علل، تشخیص و درمان آرتروز مفصل ران می پردازیم.

علائم و نشانه های آرتروز مفصل ران

- احساس درد در مفصل ران و کشاله ران. بسیاری از بیماران هنگام اعمال فشار به مفصل ران، درد در پشت و کناره های مفصل احساس می کنند. این درد معمولاً صبح ها بعد از بیدار شدن از خواب یا بعد از انجام کاری بیشتر احساس می شود.

- دامنه حرکتی محدود

- التهاب حاد مفصل ران

- راه رفتن در حال حرکت افراد مبتلا به آرتریت هیپ اغلب از درد هنگام راه رفتن شکایت دارند. این افراد هنگام راه رفتن به طور غیرارادی خم می شوند تا فشار وارده بر مفصل ران آسیب دیده کاهش یابد.

به یاد داشته باشید که عدم تحرک، خوابیدن یا نشستن برای مدت طولانی می تواند علائم را تشدید کند و مفصل ران را سفت کند.

علل آرتروز مفصل ران

علت اصلی آرتریت لگن به خوبی شناخته نشده است. اما عوامل زیر در بروز این بیماری دخیل هستند:

- پیری که به مرور زمان مفصل را فرسوده و انعطاف پذیری خود را از دست می دهد.

- آسیب های مفصل ران

- اضافه وزن و چاقی. بار روی اندام تحتانی، به ویژه مفاصل ران، افزایش می یابد.

اختلالات مادرزادی لگن، مانند دررفتگی، که به درستی درمان نشده است.

آسیب های تروماتیک مفصل ران که باعث شکستگی در سر استخوان یا در حفره مفصل می شود.

عفونت قدیمی

سیاه شدن سر زن

تشخیص آرتروز مفصل ران

هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص آرتروز مفصل ران وجود ندارد. متخصص ارتودنسی با بررسی علائم و سابقه پزشکی بیمار و همچنین معاینات فیزیکی این بیماری را تشخیص می دهد. تست های تشخیصی مانند اشعه ایکس نیز به تشخیص کمک می کند.

تست تصویربرداری رزونانس مغناطیسی آزمایشی است که اطلاعات دقیقی در مورد بافت های نرم مانند رباط ها، تاندون ها، ماهیچه ها و استخوان ها در اختیار پزشکان قرار می دهد. MRI برای تشخیص آرتریت لگن ضروری نیست

در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال موارد زیر خواهد بود:

- درجه سفتی مفصل

- انواع مختلف حرکت

- درد هنگام اعمال فشار به ناحیه آسیب دیده

- هر گونه آسیب به بافت های اطراف مفصل

هزینه ها

درمان کوکسارتروز

دو نوع درمان غیر جراحی و جراحی برای بیماران مبتلا به کوکسارتروز در نظر گرفته می شود. درمان غیر جراحی خط اول درمان است و در صورت عدم بهبود علائم، پزشک جراحی را تجویز می کند.

درمان غیر جراحی

- فیزیوتراپی و ورزش از جمله اقدامات بهبود دامنه حرکتی با تقویت قدرت عضلانی است.

- تغییر در انجام کار و فعالیت. اگرچه ورزش می تواند به بهبود علائم بیماری کمک کند، تغییرات در فعالیت هایی که فشار بیشتری بر ران وارد می کند ضروری است. انجام ورزش هایی مانند پیاده روی، یوگا و شنا در این دوران به بیمار توصیه می شود.

- کاهش وزن. کاهش وزن نه تنها برای سلامتی شما مفید است، بلکه استرس روی مفصل آسیب دیده را کاهش می دهد و علائم را بدتر می کند.

- مصرف داروها اگر شدت درد فرد را آزار می دهد و او را از انجام کاری باز می دارد، مصرف دارو به بیمار کمک می کند:

مسکن هایی مانند استامینوفن به تسکین درد کمک می کنند.

داروهای ضد التهابی و ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند درد و التهاب را کاهش دهند.

- در حین راه رفتن از عصا و واکر برای جلوگیری از فشار بر مفصل درگیر استفاده کنید

عمل جراحی

در صورتی که رعایت موارد فوق تاثیری بر بیمار نداشته باشد و بهبودی در علائم و درد بیمار مشاهده نشود، بیمار برای درمان جراحی در نظر گرفته می شود. گزینه های جراحی عبارتند از:

- آرتروپلاستی یا جراحی تعویض مفصل ران، یک جراحی مصنوعی است که جایگزین مفصل آسیب دیده می شود و نتایج آن عالی است.