مواد ضد جرم گیری موادی هستند که برای جلوگیری از تشکیل و رسوب نمک های معدنی در آب آشامیدنی استفاده می شوند. مواد شیمیایی زیادی وجود دارند که به عنوان عوامل ضد رسوب برای بهبود عملکرد سیستم های RO و سیستم های NF استفاده می شوند. رایج ترین مواد شیمیایی ضد رسوب از پلیمرهای آلی (به عنوان مثال اسیدهای پلی اکریلیک، اسیدهای کربوکسیلیک، اسیدهای پلی آمید و غیره) ساخته می شوند. این ماده واکنش بین کلسیم، منیزیم و بی کربنات را کند می کند، بنابراین رسوبی تشکیل نمی شود.
انتخاب آنتی اسکالانت مناسب برای استفاده در سیستم های نظافتی بسیار مهم است. به عنوان مثال، هنگام استفاده از آنتی اسکال های پلی اکریلیک مراقب باشید. از آنجایی که سطح آهن بالا است، رسوباتی را در غشاها تشکیل می دهند. علاوه بر این، هنگام استفاده از منعقد کننده های کاتیونی در سیستم پیش تصفیه، باید در انتخاب آنتی اسکالانت های آنیونی دقت شود. در این مرحله، تعادل بسیار محکمی وجود خواهد داشت.
انتخاب موارد نامناسب بر خلاف استاندارد ممکن است باعث خسارات و زیان های زیر شود:
• فشار روی پمپ های کف را افزایش می دهد و عمر پمپ را کاهش می دهد.
• افزایش مصرف انرژی
• کاهش ظرفیت های تولید
• میزان املاح محلول در آب تولیدی را افزایش دهید
• افزایش دفعات شستشوی ممبران و کاهش طول عمر آن
یکی دیگر از مسائل مهم در انتخاب مواد ضد اسکالانت، سازگاری آن با ممبران است. مواد شیمیایی ناسازگاری وجود دارند که می توانند روی غشاها تجمع کنند و باعث انسداد شوند. بنابراین آنتی اسکالانت مناسب باید با تمام ممبران ها سازگار باشد.
مواد معدنی رایجی که تجمع می کنند و باعث انسداد می شوند عبارتند از: کربنات کلسیم (CaCo3)، سولفات کلسیم (CaSo4)، سولفات استرانسیم (SrSo4) و سولفات باریم (BaSo4). همچنین کلسیم فسفات (CaPo4) و کلسیم فلوراید (CaF2) از مواد لجن ساز استثنایی هستند که می توانند مشکلاتی مشابه گروه اول ایجاد کنند.
کاربرد ضد تارت:
آنتی اسکالانت آبان شیمی پالایش معمولا در سیستم های تصفیه آب اسمز معکوس برای جلوگیری از گرفتگی و رسوب در منافذ میکروممبران استفاده می شود. همچنین در سیستم MED (شیرین‌کن کردن آب از طریق تقطیر) استفاده می‌شود.
افزایش دوز:
محاسبه مقدار دقیق ماده ضد جرم بسیار مهم است. اگر کمترین مقدار تزریق شود باعث کثیفی می شود و اگر بیش از مقدار لازم تزریق شود خود ماده ضد جرم بر روی پوست پوست رسوب کرده و باعث انسداد می شود.
مقدار مناسب تزریق آنتی اسکالانت به آنالیز آب، مصرف آب تغذیه، راندمان سیستم، نوع آب تغذیه، pH، دما و نوع لایه سیستم بستگی دارد. با افزایش راندمان سیستم، غلظت نمک های محلول در آب برگشتی افزایش می یابد که باعث افزایش تشکیل لجن می شود.
به طور معمول، دوز آنتی اسکالانت 1 تا 6 پی پی ام است. اما محاسبه دقیق آن این است:
رسوب زدایی: مواد رسوب زدا از تشکیل رسوبات معدنی بر روی غشا جلوگیری می کنند که می تواند کارایی و عمر سیستم های RO را افزایش دهد.
سازگاری با ممبران های مختلف: آنتی اسکالانت های سبز برای ساخت و ساز پایدار بر روی طیف وسیعی از ممبران موثر بوده و در دستگاه های مختلف اسمز معکوس کارایی بالایی دارند.
هزینه های نگهداری کمتر: عوامل ضد فیلم می توانند فواصل تمیز کردن غشاء را افزایش دهند و در نتیجه هزینه های تعمیر و نگهداری را کاهش دهند.
صرفه جویی در انرژی: با جلوگیری از پوسته پوسته شدن، عوامل ضد رسوب می توانند به سیستم های RO کمک کنند تا کارآمدتر عمل کنند و مصرف انرژی را کاهش دهند.
عملکرد موثر: ضد عفونی کننده ها می توانند به میزان بالایی از حذف کلسیم، منیزیم، آهن و سیلیس که ترکیبات رسوبی هستند، دست یابند.
سازگاری با سایر مواد شیمیایی: آنتی اسکالانت ها به گونه ای طراحی شده اند که با سایر مواد شیمیایی مورد استفاده در تصفیه آب، مانند ترکیبات پاک کننده، سازگار باشند.
اثر آستانه. آنتی اسکالانت ها می توانند بر فرآیند دسته ای تأثیر بگذارند و از رسوب نمک های محلول جلوگیری کنند.
مکانیسم اثر: آنتی‌اسکالانت‌ها می‌توانند از طریق مکانیسم‌های مختلفی مانند کیل کردن، پراکندگی و تغییر شبکه کریستالی برای جلوگیری از تشکیل رسوب عمل کنند.
ایمنی: ضد رسوبات ساختمان پایدار سبز بر اساس استانداردهای NSF تولید می شوند و تمامی استانداردهای ایمنی را پوشش می دهند.
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
علائم واضح جنین مرد در ماه اوللینک دوستان
آمار سایت